De wereld was er al slecht aan toe door covid, en nu, na meer dan 100 dagen oorlog in Europa, ziet de toekomst er nog steeds niet beter uit. Het grootste militaire conflict sinds de Tweede Wereldoorlog gaat gepaard met de sindsdien grootste vluchtelingenstroom. De inflatie was al hoog en zal door dit conflict hoog blijven en waarschijnlijk zelfs verergeren. Internationale relaties zijn voor een lange periode beschadigd of zelfs verbroken. Daarnaast schieten de energieprijzen omhoog en daarmee ook andere lasten.

Tot op zekere hoogte zorgt globalisering voor minder oorlogen. Landen raken namelijk door globalisering steeds meer afhankelijk van elkaar, wat oorlog minder aantrekkelijk maakt. China is de fabriek van de wereld, Rusland is het pompstation van de wereld, Oekraïne is de graanschuur van de wereld; we innoveren allemaal en die innovatie is ook weer afhankelijk van wat we onderling met elkaar delen. Een oorlog verstoort deze afhankelijkheden, evenals een economische oorlog gevoerd met sancties. Land X legt sancties op voor de export van technologie, waarna land Y als reactie weer sancties oplegt voor de export van grondstoffen die nodig zijn om die technologie te produceren. We zouden het niet snel zeggen, maar de wereld is sinds de Tweede Wereldoorlog steeds vreedzamer geworden. Helaas brengt globalisering ons niet geheel op het niveau van vrede dat we graag hadden gezien.

Globalisering brengt mogelijk meer nadelen dan voordelen met zich mee. Zoals het ondermijnen van lokale markten door internationale reuzen die producten voor een lagere prijs aanbieden totdat de concurrentie is uitgeschakeld. Dit is dan ook onder andere het gedrag dat onze economie motiveert en beloont, en zich vertaalt in schadelijke effecten op micro- en macroniveau. Misschien wordt het tijd om van al deze crisissen te leren en de oplossing bij de kern te zoeken: een nieuwe vorm van economie.